Σελίδες

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΜΝΗΜΕΙΟΥ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΑΕΡΟΠΟΡΩΝ

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΜΝΗΜΕΙΟΥ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΑΕΡΟΠΟΡΩΝ

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΙΣ 19 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 2009



Το Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009 στις 19:00 πραγματοποιηθήκαν τα εγκαίνια του μνημείου πεσόντων αεροπόρων των Αθικίων και του νομού Κορινθίας.
Πλήθος κόσμου παρακολούθησε μια σεμνή τελέτη στην μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν υπηρετώντας την Πολεμική Αεροπορία.
Αναμεσα στους καλεσμένους ήταν η Βουλευτής κα. Αθηνά Κόρκα, ο Νομάρχής κ.Νίκος Ταγαράς, ο Πρόεδρός Ιδρύματος "Ευαγγελισμός" κ. Κώστας Ποτήρης, η Αντινομάρχης κα. Άννα Κοντονή και η κα.Μαριλένα Σούκουλή. Ο Πρόεδρος του ΚΤΕΛ κ. Παναγιώτης Μάρκελλος. Εκπρόσωπος του Δεσπότη, ο ιερέας Ιωάννης Δελημπάλντας.
Από την Στρατιωτική Ηγεσία και το Σώμα του Στρατού Ξηράς, ο Ανώτερος Διοικητής φρουράς Κορίνθου ταξίαρχος Αγγελόπουλος Ανδρέας, από το Σώμα της Αεροπορίας εκ μέρους του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας κ. Γερούλης Γιώργος , από το Σώμα της Αστυνομίας ο ταξίαρχος κ. Σκαλτσάς Κων/νος και από το Λιμενικό Σώμα ο Λιμενάρχης Ισμίας κ. Στρατόπουλος Κώστας.
Στην εκδήλωση παρόντες ήταν πολλοί συγγενής των πεσόντων αεροπόρων καθώς και ο Λεωνίδας Διδασκάλου , αδέρφός των πεσόντων αεροπόρων απο τα Αθίκια.
Η βράδιά έκλεισε με ένα υπέροχο λόγο της κας. Κατερίνας Διδασκάλου που συγκίνησε όλους τους
παρευρισκόμενους .






Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

Σαρωνικός κόλπος

Σαρωνικός κόλπος


Ο Σαρωνικός είναι ο γνωστότερος ελληνικός κόλπος από ην αρχαιότητα, στις ακτές του οποίου αναπτύχθηκαν ιστορικές πόλεις, όπως η Αθήνα , ο Πειραιάς, κ.ά. καθώς και αρχαία ιερά, όπως στο Σούνιο, την Αίγινα κ.ά.

Όνομα - θέση


Το όνομά του οφείλεται στον αρχαίο βασιλιά της Τροιζήνας τον Σάρωνα. Αποτελεί εγκόλπωση του Αιγαίου που ορίζεται βόρεια από τις ακτές του νομού Αττικής, βορειοδυτικά και δυτικά από τις ακτές της Μεγαρίδας, του νομού Κορινθίας και νοτιοδυτικά από τις ακτές του νομού Αργολίδος. Οι άκρες του οριοθετούνται από τη νοητή γραμμή των ακρωτηρίων Σουνίου (βόρεια) και Σκύλλαιο της Τροιζήνας (νότια).

Γενικά


Στις ακτές του Σαρωνικού δημιουργήθηκαν οι σημαντικότερες βιομηχανικές, λιμενικές, ναυτικές και ναυπηγοεπισκευαστικές εγκαταστάσεις της Χώρας. Μαζί με τον Αργολικό Κόλπο αποτελούν διοικητικά και γεωγραφικά τη περιφέρεια του Αργοσαρωνικού. Τα νησιά του Αργοσαρωνικού υπάγονται διοικητικά στη Nομαρχία Πειραιώς, (μία εκ των τεσσάρων νομαρχιών στις οποίες διαιρείται η Περιφέρεια Αττικής) στην οποία υπάγονται και τα ιδιαίτερα απομακρυσμένα από την Αττική νησιά: τα Κύθηρα και Αντικύθηρα που βρίσκονται νότια της Πελοποννήσου.

Ο Σαρωνικός κόλπος έχει ιδιαίτερη ναυτιλιακή σημασία τόσο για τις θαλάσσιες συγκοινωνίες πολλών εκ των οποίων αποτελεί αφετηρία αλλά και από το γεγονός ότι συνδέει μέσω ισθμού Κορίνθου το Αιγαίο πέλαγος με το Ιόνιο.

Ακτογραφία Σαρωνικού

Οι ακτές του Σαρωνικού παρουσιάζουν γενικά έντονο κατακόρυφο και οριζόντιο διαμελισμό. Οι βορειοανατολικές ακτές με εξαίρεση τη περιοχή Σουνίου είναι σχετικά ομαλές. Αντίθετα οι βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές είναι σχετικά απότομες. Αυτό συμβαίνει από το γεγονός ότι στο βόρειο τμήμα του κόλπου εκβάλλουν ο Ιλισσός και ο Κηφισός με συνέπεια να δημιουργούν μεγάλες ποταμοθαλάσσιες αποθέσεις. Κυριότερα ακρωτήρια είναι του Σουνίου και το Σκύλαιο Τροιζήνας

Όρμοι Σαρωνικού

Κυριότεροι επιμέρους όρμοι (κολπίσκοι) του Σαρωνικού είναι: της Αναβύσσου, Βάρης, Βουλιαγμένης και Φαλήρου, ακολουθεί ο Κόλπος της Ελευσίνας και ο όρμος της Σαλαμίνας. Δυτικά παρά τον Ισθμό Κορίνθου, οι: του Καλαμακίου, των Κεχριών, της Αλμυρής και το Φραγκολίμανο. Τέλος νότια ο όρμος Σοφικού, και ο κόλπος Επιδαύρου.

Χερσόνησοι

Κυριότεροι χερσόνησοι είναι του Πειραιά (η Πειραϊκή χερσόνησος) και η χερσόνησος των Μεθάνων.

Νησιά Σαρωνικού (νομαρχία Πειραιώς)

Τα νησιά του Σαρωνικού κατ΄ αλφαβητική σειρά είναι:


Παράκτια χωριά Σαρωνικού (νομαρχία Ανατολικής Αττικής)

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

29o ALUSET RALLY SPRINT


29o ALUSET RALLY SPRINT

Σπριντ Ασφάλτινο Κορίνθου


O αγώνας, θα ξεκινήσει στις 11 το πρωί της Κυριακής 4 Μαρτίου

Έτοιμη να υποδεχθεί αγωνιζόμενους και θεατές , η κλασική ειδική διαδρομή που έχει γράψει ιστορία, στα Αθίκια του Δήμου Σαρωνικού. Σε αυτή τη διαδρομή θα φιλοξενηθεί στις 12 και 13 Σεπτεμβρίου, το 29o Aluset Rally Sprint Κορίνθου. Ο αγώνας, που είναι ο 6oς για το φετινό πανελλήνιο κύπελλο χωμάτινων Ράλλυ Σπριντ, θα διεξαχθεί το μεθεπόμενο σαββατοκύριακο, ΙΣΩΣ για τελευταία φορά σε αυτή την διαδρομή (λόγω ασφαλτόστρωσης την επόμενη χρονιά) και αναμένεται να μαζέψει πολλές συμμετοχές.

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε η ειδική προετοιμάστηκε από τον ειδικό των ειδικών Γιάννη Καραντανα που για μια ακόμα φορά βρέθηκε δίπλα στην ΑΛΑΚορινθίας συμβάλλοντας και αυτός με τον τρόπο του στην επιτυχία της διοργάνωσης . Η φιλόξενη λέσχη της Κορίνθου διοργανώνει άριστους αγώνες και σε συνδυασμό με τη γεωγραφική θέση που βρίσκεται η Κόρινθος αλλά και την οικονομική κατάσταση των αγωνιζομένων που κάνει απρόσιτη τη συμμετοχή τους σε μεγάλους αγώνες, το29ο Aluset Rally Sprint Κορίνθου αποτελεί ιδανική επιλογή για πολλά πληρώματα. Η ειδική διαδρομή που δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, έχει επιφάνειες όλων των επιπέδων και σε βαθμό δυσκολίας να θέλει απαιτητική οδήγηση, που συναρπάζει τους αγωνιζόμενους. Την επιμέλεια της ειδικής διαδρομής και σε αυτόν τον αγώνα είχε ο Πρόεδρος της ΑΛΑΜΑΠ και αγωνιζόμενος Γιάννης Καραντάνας, συνεχίζοντας τις σχέσεις φιλίας και συνεργασίας με την ΑΛΑ Κορινθίας, μαζί με το μέλος του Δ.Σ. και οικοδεσπότη αγωνιζόμενων των Αθικίων, Σωτήρη Οικονόμου. Ο αγώνας θα πραγματοποιηθεί, για μια ακόμα φορά, με τη συμπαράσταση του Δήμου Σαρωνικού.

Η ειδική διαδρομή Αθίκια, γνωστή σε όλους, οπότε δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, καλύπτει όλα τα γούστα. Λόγω της μορφολογίας του εδάφους, η διαδρομή ποικίλη σε οδόστρωμα σε πολλά της σημεία. Χρειάζεται “απαιτητική οδήγηση” λόγο των τεχνικών σημείων της που σίγουρα συναρπάζει κάθε αγωνιζόμενο.Στην φετινή της εκδοχή είναι το κλασικό κομμάτι από Γαλατάκι προς Αθίκια και το συνολικό της μήκος είναι 9 χιλ.

Οι δηλώσεις συμμετοχής θα γίνονται δεκτές μέχρι και την Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009 ώρα 21:00. Την δήλωση θα βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα του αγώνα www.alak.gr/sprint , και στα γραφεία της Λέσχης Κροκιδα 11 ,Κορινθος 2741072998 .
Mεγάλος χορηγός του αγώνα είναι η εταιρία Αluset Συστήματα Αλουμινίου ΑΕ ,την οργάνωση στηρίζουν η ΚΥΚΝΟΣ ΑΣΒΕΣΤΟΠΟΙΙΑ ΑΕ και ο Δήμος ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ .






H Aγωνιστική Λέσχη Αυτοκινήτου Κορινθίας διοργανώνει στις 3-4 Μαρτίου 2007 το 27ο Ράλλυ Σπρίντ,αγώνα που ξεκινά την αγωνιστική χρονιά για το Επαθλο Ασφάλτινων Ράλλυ Σπριντ που που προκήρυξε η ΕΘΕΑ.


O αγώνας, θα ξεκινήσει στις 11 το πρωί της Κυριακής 4 Μαρτίου

ΠΡΟΣΒΑΣΕΙΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ:


Ειδική Διαδρομή ΓΑΛΑΤΑΚΙ (ΑΣΦΑΛΤΟΣ) 7,8 ΚΜ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΔ
Μιά καινούργια ειδική διαδρομή, ασφάλτινη αυτή τη φορά, για γερά νεύρα στην πάντοτε φιλόξενη περιοχή των Αθικίων. Φαρδιά, ανηφορική και πολύ γρήγορη στο ξεκίνημά της, για να συνεχίσει στο ίδιο τέμπο μετά τη διασταύρωση της Αγ. Μαρίνας, σημ. παρακολούθησης Νο2, όπου στενεύει με αρκετά χασίματα και ιδιαίτερα απαιτητική για τους συνοδηγούς.
Το τελευταίο χιλιόμετρο θα ξεδιπλώσει το οδηγικό ταλέντο όλων με στενό, άριστης πρόσφυσης οδόστρωμα και αλεπάλληλες στροφές.


ΠΡΟΣΒΑΣΕΙΣ ΘΕΑΤΩΝ

Νο 1 – Αφετηρία

Στο δρόμο προς Επίδαυρο, 500μ μετά την είσοδο στο ΛΟΥΤΡΟ ΕΛΕΝΗΣ, στρίβετε δεξιά πρός ΓΑΛΑΤΑΚΙ. Στα 300μ μετά την πινακίδα εισόδου τοΥ χωριού πηγαίνετε δεξιά στην πέτρινη στάση. Περνάτε την εκκλησία στα αριστερά σας και στα 500μ φτάνετε στην αφετηρία της ΕΔ.
ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Παρκάρετε αμέσως μετά την εκκλησία. Ο δρόμος είναι στενός και δεν υπάρχει άλλος χώρος στάθμευσης.

Νο 2 – Αγ. Μαρίνα (1)

Από την ΠΕΟ Κορίνθου Άργους μετά το Σολωμό στρίβετε αριστερά προς Αθίκια. 3.00 περίπου χλμ μετά την έξοδο και 250μ μετά την πινακίδα εισόδου Αθικίων πηγαίνετε αριστερά προς Μπογδάνι Μυρτέζα Γαλατάκι, στα 600μ στην διασταύρωση προς Γαλατάκι στρίβετε αριστερά και συνεχίζετε μέχρι να φτάσετε στην εκκλησία στα δεξιά.

Νο 3 – Αγ. Μαρίνα (2)

Αν αφήσετε το αυτοκίνητο σας στην Αγ. Μαρίνα και περπατήσετε αριστερά στην κατεύθυνση του αγώνα φτάνετε στα χασίματα όπου τα αυτοκίνητα περνούν με υψηλή ταχύτητα.

Νο 4 – Τερματισμός

Από την ΠΕΟ Κορίνθου Άργους μετά το Σολωμό στρίβετε αριστερά προς Αθίκια. Στα 2.50 χλμ, περίπου, αριστερά σας είναι η πινακίδα ΑΛΑΜΑΝΟΣ και το STOP της ΕΔ

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Η ΕΔ κλείνει 1:30 ώρα πρίν το ωράριο του 1ου αυτοκινήτου.

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΘΕΑΤΩΝ

Σε κάθε αγώνα υπάρχουν κάποιοι κανόνες τους οποίους όλοι μας γνωρίζουμε μα δυστυχώς λίγοι απο εμάς τηρούμε. Παρακάτω προσπαθούμε να υπενθυμίσουμε σε όλους μας για άλλη μία φορά αυτούς τους πολύ εύκολους και απλούς κανόνες με την ελπίδα ότι εφαρμόζοντάς τους θα μπορέσουμε, θεατές, αθλητές και εμπλεκόμενοι στον αγώνα, να απολαύσουμε αυτό που σε όλους μας αρέσει. Το αυτοκίνητο και τους αγώνες αυτοκινήτου.

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

Δήμος Σαρωνικού

Δήμος Σαρωνικού

Ο Δήμος Σαρωνικού είναι Καποδιστριακός Δήμος στην Ανατολική Κορινθία που ανήκει στον νομό Νομού Κορινθίας με 5.297 κατοίκους και καταλαμβάνει συνολική έκταση 136.578 στρέμματα .Εχει έδρα τα Αθίκια. Ο δήμος συνορεύει νοτιοανατολικά με το Δήμο Σολυγείας, βόρεια με το Δήμο Κορινθίων, δυτικα με το Δήμο Τενέας και νότια με το Δήμο Μυκηναίων του Νομού Αργολίδας. Βορειοδυτικά βρέχεται από το Σαρωνικό κόλπο. Έχει 16 οικισμούς. Περιλαμβάνει τις πρώην κοινότητες Κατακαλίου, Γαλατακίου, Αγίου Ιωάννη και Αθικίων.

Το Κατακάλι, είναι ένα γραφικότατο χωριό που ξεχωρίζει στο ανατολικό άκρο του δήμου κοντά στα νερά του Σαρωνικού με τους απάνεμους όρμους Σιδερώνα και Λυχνάρι με το πανέμορφο πευκοδάσος που φθάνει μέχρι τα κύματα.
Κυρίαρχο στοιχείο εδώ είναι οι μεγάλες πευκόφυτες εκτάσεις και οι μαγευτικές ακρογιαλιές του.
Νοτιότερα στον ορεινό όγκο είναι το Δ.Δ του Αγίου Ιωάννη. Ένα γραφικό χωριό με πετρόκτιστα σπίτια και παραδοσιακές ταβέρνες. Στην διαδρομή από τα Αθίκια προς τον Άγιο Ιωάννη βρίσκεται ο Ναός του Αγίου Δημητρίου κτισμένος το 12ο αιώνα με τοιχογραφίες από την Αποκάλυψη


Διοικητική διαίρεση του δήμου


  • Αθικίων (2.239 κάτοικοι)
  • Αγίου Ιωάννη (392 κάτοικοι)
  • Γαλατακίου (2.233 κάτοικοι)
  • Κατακαλίου (433 κάτοικοι)

Δημοτικά διαμερίσματα
Χωριό που βρίσκεται σε υψόμετρο 250 μέτρων στα νότια υψώματα των Ονείων ορέων, σε απόσταση 16 χλμ. από την Κόρινθο. Ανήκει στο Δήμο Σαρωνικού. Έχει 2.000 περίπου κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία.
  • Γαλατάκι
    Κάτω Αλμυρή, Άνω Αλμυρή, Γαλατάκι, Θυμέλη, Λουτρά Ωραίας Ελένης, Νέα Αλμυρή, Ντράσσα, Ρυτό
Χωριό που βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα του νομού. Στα ανατολικά του εκτείνεται ο Σαρωνικός Κόλπος, βόρεια υψώνεται το βουνό Όνεια και νότια η Μεγάλη κορυφή και η Αγριλέζα του Αραχναίου Όρους. Ανήκει στο Δήμο Σαρωνικού. Σήμερα το χωριό έχει περίπου 500 κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
  • Κατακάλι
    Κατακάλι, Αρακούκια, Βλασαίικα, Σιδερώνα
Χωριό που βρίσκεται νοτιοανατολικά της Κορίνθου, κοντά στον όρμο Αλμυρής, σε υψόμετρο 70 μέτρων. Ανήκει στο Δήμο Σαρωνικού Έχει 170 περίπου κατοίκους, που ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία

Η οικονομία του δήμου είναι σύνθετη και βασίζεται τόσο στην αγροτική εκμετάλλευση όσο και στον τουρισμό.

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

ΧΑΡΤΕΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ














ΑΕΡΟΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΝΟΜΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ


Ωραία Ελένη

Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ Ενας μΥθος


Η ωραιότερη γυναίκα του κόσμου, η αιτία του Τρωικού πολέμου, το σύμβολο της ομορφιάς και του ολέθρου. Ακόμα και το όνομά της σημαίνει καταστροφή. Ήταν κόρη του Δία και της Λήδας ή της Νέμεσης, που στην απεγνωσμένη της προσπάθεια να γλιτώσει από τον Δία, μεταμορφώθηκε σε χήνα. Ο Δίας μεταμορφώθηκε σε κύκνο και από την ένωσή τους γεννήθηκε ένα αβγό, το οποίο το βρήκε ένας βοσκός που το παρέδωσε στον Τυνδάρεω.

Η αποκαλούμενη και Ωραία Ελένη, περίφημη για την ομορφιά της, στην ελληνική μυθολογία ήταν κόρη του Τυνδάρεω και σύζυγος του Μενέλαου, του βασιλέα της Σπάρτης. Η αρπαγή της από τον Πάρη και η μεταφορά της στην Τροία έγινε αφορμή, σύμφωνα με το μύθο, του Τρωικού Πολέμου. Ο Όμηρος την ονομάζει κόρη του Δία και φαίνεται ότι γεννήθηκε από την επαφή του με τη Λήδα, την οποία ο θεός επεσκέφθη μεταμορφωμένος σε κύκνο. Είναι δηλαδή αδελφή των Διοσκούρων Κάστορα και Πολυδεύκη.

Ο θρύλος της ομορφιάς της είχε εξαπλωθεί σ' όλη την Ελλάδα. Πολύ μικρή την έκλεψε ο Θησέας με τη βοήθεια του Πειρίθου, ενώ χόρευε στο ναό της Άρτεμης και την μετέφερε στην Αττική, όπου την έκρυψε στις Αφίδνες για να τη φροντίζει η μητέρα του, Αίθρα. Από εκεί την ελευθέρωσαν οι αδελφοί της οι Διόσκουροι.

Γύρισε στο Άργος και ήταν η πιο περιζήτητη νύφη όλης της Ελλάδας. Τελικά ο επίσημος πατέρας της, ο Τυνδάρεως, διάλεξε το Μενέλαο για να την παντρέψει. Η Αφροδίτη, σύμφωνα με την υπόσχεση που είχε δώσει στον Πάρη, κανόνισε να νιώσουν δυνατό αμοιβαίο έρωτα κι έτσι ο Πάρις την πήρε με τη θέλησή της στην Τροία.

Την Ελένη μεγάλωνε στην αυλή του ο βασιλιάς της Σπάρτης Τυνδάρεος, που νόμιζε ότι ήταν πραγματικά δική του κόρη. Η ξεχωριστή της ομορφιά δεν άργησε να γίνει αφορμή να απαχθεί σε μικρή ηλικία από τον Θησέα, που την έφερε στην ’φιδνα της Αττικής και απέκτησε μαζί της μια κόρη, την Ιφιγένεια. Όταν όμως ο Θησέας κατέβηκε στον ’δη (άλλη ονομασία του θεού Πλούτωνα αλλά και του κάτω κόσμου) για την απαγωγή της Περσεφόνης, τα αδέλφια της, ο Κάστορας και ο Πολυδεύκης, κατάφεραν να την ελευθερώσουν και να τη φέρουν στην αυλή του πατέρα τους. Τώρα όμως είχε γίνει πια γνωστή η ομορφιά της νέας γυναίκας σε όλη την Ελλάδα και άρχισαν να καταφθάνουν στο παλάτι του θνητού πατέρα της Ελένης μνηστήρες ή εκπρόσωποί τους, που προσπαθούσαν να την εξασφαλίσουν για λογαριασμό τους.

Μπροστά σε τόσες υποψηφιότητες, ο βασιλιάς Τυνδάρεος βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση, καθώς γνώριζε καλά πως, όποιον και να διάλεγε για σύζυγο της κόρης του, θα έκανε εχθρούς όλους τους υπόλοιπους. Από τη δύσκολη αυτή θέση τον έβγαλε ο Οδυσσέας, που ζήτησε ως αντάλλαγμα για τη συνδρομή του την Πηνελόπη, την ανιψιά του βασιλιά, για σύζυγο. Συμβούλεψε λοιπόν ο Οδυσσέας τον Τυνδάρεο να πείσει τους υποψήφιους γαμπρούς να αφήσουν την Ελένη να διαλέξει μόνη της το σύζυγό της. Πριν όμως κάνει η Ελένη την επιλογή της, έπρεπε όλοι να ορκιστούν ότι θα τιμωρήσουν εκείνον που τυχόν θα επιχειρούσε να την αποσπάσει από τη συζυγική εστία. Όλοι ορκίστηκαν με προθυμία, με εξαίρεση τον ίδιο τον Οδυσσέα και τον Αχιλλέα, που ήταν πολύ νέος για να προβάλει αξιώσεις. Και τότε η Ελένη διάλεξε για σύζυγό της τον Μενέλαο, γεγονός που βόλευε τον Τυνδάρεο παρά πολύ, όχι μόνο γιατί ο Μενέλαος ήταν ο πιο πλούσιος από όλους τους Αχαιούς, αλλά και γιατί τον υποστήριζε ως υποψήφιο ο αδερφός του ο Αγαμέμνονας, που είχε παντρευτεί την άλλη κόρη του Τυνδάρεου, την Κλυταιμνήστρα. Και όταν σκοτώθηκαν ο Κάστορας και ο Πολυδεύκης, κλήθηκε ο Μενέλαος να γίνει βασιλιάς της Σπάρτης. Το σχέδιο για τον Τρωικό πόλεμο πήγαινε καλά. Οι ηγεμόνες των Αχαιών, με λιγοστές εξαιρέσεις, είχαν δεσμευθεί με όρκους να υπερασπιστούν μια γυναίκα, η οποία ήταν γραφτό να απαχθεί από τον άντρα της, γιατί αποτελούσε το "δώρο" μιας θεάς σ' έναν θνητό.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ

Ο Όμηρος στην Ιλιάδα παρουσιάζει την Ελένη ως πλάσμα ανθρώπινο με θεϊκή καταγωγή, αποφεύγει την κατάκριση και την καταδίκη, αλλά την παρουσιάζει συχνά να αυτοκαταδικάζεται μεταχειριζόμενη το επίθετο «κυνώπις» για τον εαυτό της. Αν και αγαπάει τον Πάρη, τον παρατηρεί, γιατί δεν είναι γενναίος. Μερικές φορές μετανιώνει και νοσταλγεί την πατρίδα της, τη Σπάρτη, τον άντρα της και την κόρη της Ερμιόνη.

Οι λυρικοί ποιητές (Ίβυκος, Αλκαίος) τη θεωρούν υπαίτια του πολέμου και την συνδέουν με την απιστία. Η Σαπφώ αναφέρεται στην Ελένη όχι για να την κατακρίνει σαν αιτία πολέμου, αλλά για να δικαιωθεί ο Έρως, ο οποίος είναι δυνατόν να προκαλέσει φοβερότατα δεινά. Ο Αισχύλος παρετυμολογώντας το όνομα της την αποκαλεί «Ελέναυς», «Ελέπτολις» και «Έλανδρος». Στον Ευριπίδη, παρουσιάζεται περισσότερο ως θύμα, παρά ως πρόξενος κακών.

Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΩΡΑΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ

Η Αφροδίτη, είχε υποσχεθεί στον Πάρη την ομορφότερη γυναίκα. Όταν λοιπόν ανακοίνωσε στην οικογένειά του την επιθυμία του να ταξιδέψει, δεν έφερε κανένας αντιρρήσεις, αν και τα αδέρφια του, ο Έλενος και η Κασσάνδρα, που κατείχαν τη μαντική τέχνη, προφήτεψαν ότι ένα τέτοιο ταξίδι θα είχε ως συνέπεια την καταστροφή της Τροίας. Οι προφητείες αυτές δε στάθηκαν ικανές να τον σταματήσουν. Είχε άλλωστε με το μέρος του την Αφροδίτη, που του έδωσε μάλιστα το γιο της τον Αινεία ως συνοδό για το ταξίδι. Έτσι ο Φέρεκλος κατασκεύασε για λογαριασμό του Πάρη πλοία, γιατί οι Τρώες δεν ασχολούνταν ως τότε με τη θάλασσα εξαιτίας κάποιου παλιού χρησμού που έλεγε πως η καταστροφή θα ερχόταν από τη θάλασσα. Όταν τα πλοία ετοιμάστηκαν, ξεκίνησε ο Πάρης με κατεύθυνση το παλάτι του Μενέλαου στη Σπάρτη.

Φτάνοντας εκεί, ο Μενέλαος τον υποδέχτηκε θερμά και με όλες τις τιμές που προβλέπονταν από τους κανόνες της φιλοξενίας. Δέκα μέρες αργότερα όμως αναγκάστηκε ο Μενέλαος να πάει στην Κρήτη, για να κηδέψει τον παππού του, τον Κατρέα. Πριν φύγει, έδωσε την εντολή στη γυναίκα του να φροντίσει τους ξένους όσο γίνεται καλύτερα. Χωρίς να την εμποδίζει τίποτα πια, εκπλήρωσε η Αφροδίτη την υπόσχεσή της στον Πάρη. Εκμεταλλευόμενος ο Πάρης την απουσία του Μενέλαου έβαλε την Ελένη στα καράβια του, παίρνοντας μαζί του και μεγάλο μέρος των θησαυρών του παλατιού, καθώς και μερικές δούλες της Ελένης (ανάμεσά τους τη μητέρα του Θησέα Αίθρα και την αδερφή του συντρόφου του Θησέα Πειρίθου, την Κλυμένη ) κι έφυγε.

Η Ελένη εγκατέλειψε στο παλάτι την εννιάχρονη κόρη της, την Ερμιόνη. Το ταξίδι του γυρισμού στην Τροία δεν ήταν όμως τόσο εύκολο για τον Πάρη και τη συνοδεία του. Οδηγημένα τα πλοία από κακοκαιρίες, που έστειλε η Ήρα, έφτασαν στη Σιδώνα αρχικά. Κατόπιν κρύφτηκαν για αρκετό καιρό στην Κύπρο και στη Φοινίκη, γιατί δεν ήξεραν αν τους κυνηγούν. Μετά από αρκετές περιπέτειες έφτασαν ωστόσο στην Τροία, όπου ο Πάρης επισημοποίησε τη σχέση του με την Ελένη.

Γυρίζοντας ο Μενέλαος, που είχε ειδοποιηθεί από την Ίριδα, στο παλάτι του, το βρήκε άδειο όχι μόνο από γυναίκα αλλά και από τα υπάρχοντά του. Η παραβίαση των πατροπαράδοτων νόμων της φιλοξενίας και η εξύβριση του Μενέλαου από τον Πάρη προκάλεσε την οργή και την αγανάκτηση και του ίδιου του Μενέλαου και του αδερφού του του Αγαμέμνονα, στον οποίο αμέσως προσέφυγε. Μόλις ξεπέρασαν την πρώτη έκπληξη, έστειλαν πρεσβεία στην Τροία, απαιτώντας από το βασιλιά της τον Πρίαμο να τους δώσει και την κλεμμένη γυναίκα αλλά και τους θησαυρούς που είχαν αρπαχτεί από το παλάτι του Μενέλαου. Η πρεσβεία γύρισε άπραχτη, καθώς ο Πρίαμος αρνήθηκε κατηγορηματικά, θέλοντας προφανώς να κάνει το χατίρι του γιου του. Όταν η προσπάθειά τους αυτή δεν ευδοκίμησε, κατάλαβαν ότι δεν είχαν άλλη επιλογή από τον πόλεμο.

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

Ο ΙΣΘΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ



Ο Ισθμός αποτελεί από την αρχαιότητα το κατεξοχήν στρατηγικό σημείο του ελλαδικού χώρου κι ένα από τα σημαντικότερα της Ανατολικής Μεσογείου.

(Φωτο) Έργο του Λεωνίδα Χαικάλη "Άποψις Εργοταξίου" με θέμα τη διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου

Η διάνοιξή του αποτέλεσε από την αρχαιότητα μείζον θέμα καθώς η δημιουργία της διώρυγας θα έλυνε πολλά προβλήματα και θα διευκόλυνε τη ναυσιπλοΐα και το εμπόριο.

Έτσι, πρώτος συνέλαβε το έργο της διάνοιξης του Ισθμού ο τύραννος της Κορίνθου Περίανδρος, περί το 602 π.Χ., ο οποίος τελικά αρκέστηκε στη δημιουργία της διόλκου, αφού κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της εποχής δεν τον άφησαν να υλοποιήσει το όραμά του.

Εν συνεχεία ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, ο Ιούλιος Καίσαρ, ο Καλιγούλας και ο Νέρων διαδοχικά μελέτησαν και επιχείρησαν τη διάνοιξη, όμως χωρίς επιτυχία. Μάλιστα ο τελευταίος, κατά το 67 μ.Χ., άρχισε εργασίες εκσκαφής χρησιμοποιώντας χιλιάδες εργάτες και προχωρώντας σε μήκος 3.300 μέτρων.

Ο Ηρώδης ο Αττικός, οι Βυζαντινοί στη συνέχεια και οι Ενετοί τέλος ήταν οι "διάδοχοι" του Νέρωνα στο όραμα της διάνοιξης του Ισθμού, αφού επιχείρησαν με τη σειρά τους το μεγαλόπνοο έργο, αλλά εγκατέλειψαν την προσπάθεια για διάφορους λόγους.

Τελικά, μετά την Τουρκοκρατία το νεοσύστατο ελληνικό κράτος εξέτασε σοβαρά την περίπτωση της διάνοιξης και πάλι. Το 1852 ο Λ. Λυγούνης, ο οποίος είχε διατελέσει διευθυντής των έργων του Νείλου, επεξεργάστηκε σχέδιο τομής του Ισθμού και κατέθεσε την πρότασή του στην Ελληνική Κυβέρνηση, ενώ δέκα χρόνια αργότερα ο Γάλλος μηχανικός Grimant De Caux κατέθεσε τις δικές του προτάσεις στην ελληνική βουλή. Αμφότερες όμως, κρίθηκαν από το ελληνικό κράτος ανεδαφικές.

Όταν, όμως, το 1869 πραγματοποιήθηκε η διάνοιξη της Διώρυγας του Σουέζ, η τότε Κυβέρνηση του Θρ. Ζαΐμη έλαβε επιτέλους την απόφαση τομής του Ισθμού κι ένα χρόνο αργότερα υπέγραψε σχετική σύμβαση με Γάλλους μηχανικούς, η οποία ωστόσο δεν είχε τύχη, ατόνησε και έτσι το 1881 το έργο κατακυρώθηκε στο στρατηγό Στέφανο Τυρρ μαζί με το προνόμιο εκμετάλλευσης της γέφυρας για 99 χρόνια.

Οι εργασίες άρχισαν στις 23-4/5-5 του επομένου έτους με μεγάλη επισημότητα, παρόντος του βασιλιά και της βασιλικής οικογένειας, ενώ προκρίθηκε ως οικονομικότερη και σωστότερη η χάραξη που είχε εφαρμόσει ο Νέρων με συνολικό μήκος 6.300 μέτρα. Στις 25-7/7-8 του 1893 - κι αφού το έργο είχε αναλάβει πια η ελληνική εταιρεία με την επωνυμία "Εταιρεία της διώρυγος της Κορίνθου" υπό τον Α. Συγγρό - εν μέσω κανονιοβολισμών η Βασίλισσα Όλγα έκοψε με χρυσό ψαλίδι την κορδέλα των εγκαινίων της Διώρυγος, ενώ το πρώτο πλοίο τη διέπλεε επισήμως.

Η Διώρυγα, για τη δημιουργία της οποίας είχαν χρησιμοποιηθεί 2.500 εργάτες και τα τελειότερα μηχανήματα της εποχής, ήταν συνολικού μήκους 6.343 μέτρων, πλάτους στην επιφάνεια της θάλασσας 24,6 μέτρων και στο βυθό της 21,3 με ωφέλιμο βάθος 7,5 έως 8 μέτρα και είχαν εξορυχθεί 12 εκατομμύρια κυβικά μέτρα χωμάτων για την κατασκευή της, ενώ σε όλο το μήκος της είχαν κατασκευαστεί κρηπιδότοιχοι μέχρι ύψους 2 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Η "Εταιρεία της Διώρυγος της Κορίνθου" εκμεταλλεύτηκε τη Διώρυγα μέχρι το 1906, οπότε την ανέλαβε η Εθνική Τράπεζα μέσω της "Νέας Ανωνύμου Εταιρείας της Διώρυγος της Κορίνθου". Τέλος, από την 1η Νοεμβρίου του 1980 η εκμετάλλευση της Διώρυγας περιήλθε στο Ελληνικό Δημόσιο το οποίο με το Ν. 1067/80 συνέστησε την "Ανώνυμο Εταιρεία Διώρυγος Κορίνθου" η οποία εκμεταλλευόταν μέχρι πρόσφατα τη Διώρυγα.

Στα 107 χρόνια της λειτουργίας της η Διώρυγα έχει κατά καιρούς κλείσει, κυρίως λόγω των καταπτώσεων των πρανών της, εξαιτίας της ιδιόμορφης γεωλογικής σύστασης της περιοχής.

Έτσι μέχρι το 1940 παρέμεινε κλειστή συνολικά 4 χρόνια λόγω καταπτώσεων με αποκορύφωμα το 1923 (2 χρόνια). Το 1944, κατά την αποχώρησή τους οι Γερμανοί προκάλεσαν την πτώση 60.000 κυβικών μέτρων χωμάτων και οι εργασίες εκφράξεως κράτησαν 5 χρόνια.

Στη Διώρυγα λειτουργούν σήμερα δύο βυθιζόμενες γέφυρες. Μία στην Ποσειδωνία και μία στην Ισθμία, που εξυπηρετούν την επικοινωνία μεταξύ Στερεάς και Πελοποννήσου, ενώ κάθε χρόνο το πιο διάσημο κανάλι του ελλαδικού χώρου διαπλέεται από 15.000 περίπου πλοία, 50 τουλάχιστον διαφορετικών εθνικοτήτων, αποτελώντας αυτή τη στιγμή τον αδιαμφισβήτητο θαλασσινό "ομφάλιο λώρο" μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Μεσογείου.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΙΣΘΜΟΥ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ





Η «΄Αφνειος Κόρινθος» υπήρξε από την αρχαιότητα μια από τις πιο σημαντικές πόλεις του τότε γνωστού κόσμου, αλλά και της σύγχρονης Ελλάδας.
Η γεωγραφική της θέση την ανέδειξε σε σπουδαίο Ναυτικό, Εμπορικό και Πολιτιστικό κέντρο.
Το πέρασμα του Ισθμού και η παράκαμψη του Κάβου Μαλέα απασχόλησε από πολύ νωρίς τους ναυτιλλόμενους.
Η δυσκολία της μεταφοράς των εμπορευμάτων δια ξηράς με τη μέθοδο της μεταφοράς τους ώθησαν τον Τύραννο της Κορίνθου, Περίανδρο, να κατασκευάσει τον περίφημο δίολκο, ένα πλακόστρωτο διάδρομο, ντυμένο με ξύλα πάνω στον οποίο γλιστρούσαν τα πλοία της εποχής εκείνης αλειμμένα με λίπος και περνούσαν τον Ισθμό από την μια ακτή στην άλλη.

Υπήρχε μάλιστα και μια ειδική λέξη γι’ αυτή τη διαδικασία μεταφοράς των πλοίων. Έλεγαν ότι τα πλοία υπέρ-ισθμίζοντο, δηλαδή διείλκοντο δια μέσου της ξηράς από τη μια θάλασσα στην άλλη, ενώ τα εμπορεύματα μεταφέρονταν με υποζύγια.
Βέβαια για το <πέρασμα>αυτό τα πλοία πλήρωναν πανάκριβα τέλη (διόδια) που ήταν και το πιο σημαντικό έσοδο της Κορίνθου

Οι πρώτες σκέψεις για την τομή του Ισθμού

Από μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων προκύπτει ότι ο πρώτος που σκέφθηκε την διάνοιξη του Ισθμού ήταν ο Τύραννος της Κορίνθου Περίανδρος, ένας από τους Επτά Σοφούς της Αρχαιότητας, γύρω στο 602 Π.Χ. γρήγορα όμως εγκατέλειψε το σχέδιο του, από το φόβο ότι θα προκαλούσε την οργή των Θεών, ύστερα από το Χρησμό της Πυθίας που έλεγε « Ισθμόν δε μη πυργούτε μήδ’ ορύσσετε». «Ζευς γαρ έθηκε νήσον η κ’ εβούλετο».
Το πιθανότερο είναι ότι ο χρησμός προκλήθηκε από τους ιερείς των διαφόρων ναών, που φοβήθηκαν ότι, διανοίγοντας τον Ισθμό, θα έχαναν τα πλούσια δώρα και αφιερώματα των εμπόρων, που δεν θα είχαν πια λόγο να μένουν στην Κόρινθο.
Ο βασικός όμως λόγος που ανάγκασε τον Περίανδρο να εγκαταλείψει το σχέδιο του δεν ήταν η Θεϊκή οργή αυτή καθαυτή, αλλά οι τεράστιες τεχνικές δυσκολίες εκτέλεσης του έργου και τα οικονομικά συμφέροντα της Κορίνθου, που επιθυμούσε να διατηρήσει την προνομιούχο θέση της ως «κλειδούχος» του διαμετακομιστικού εμπορίου της Μεσογείου.
Άλλωστε, η συνέχιση του «περάσματος» των πλοίων δια της «διόλκου» δεν παρουσίαζε ιδιαίτερα προβλήματα στην Κόρινθο, διότι τα τότε πλοία ήταν μικρών διαστάσεων (τριήρεις) και η μυϊκή δύναμη των δούλων και των ζώων της εποχής ήταν επαρκής για το σκοπό αυτό.

Τρεις αιώνες μετά τον Περίανδρο, το 307 Π.Χ., ο Δημήτριος ο Πολιορκητής επιχείρησε να θέσει σ΄ εφαρμογή το ίδιο σχέδιο τομής του Ισθμού, αλλά εγκατέλειψε την ιδέα, όταν οι Αιγύπτιοι Μηχανικοί, που έφερε γι’ αυτό το σκοπό, τον διαβεβαίωσαν ότι η διαφορά της στάθμης του Κορινθιακού από τον Σαρωνικό ήταν τέτοια που, με την τομή του Ισθμού, τα νερά του Κορινθιακού που θα χύνονταν στον Σαρωνικό θα τον πλημμύριζαν, με συνέπεια την καταπόντιση της Αίγινας και των γειτονικών νησιών και ακτών.
Κατά την Ρωμαϊκή εποχή, δηλαδή μετά από 2,5 Αιώνες, ο Ιούλιος Καίσαρ το 44 Π.Χ. και ο Καλιγούλας το 37 Π.Χ. κάνουν σχέδια τομής του Ισθμού, τα οποία όμως εγκαταλείφθηκαν για πολιτικούς και στρατιωτικούς λόγους.
Στα σχέδια αυτά βασίσθηκε ο Νέρωνας, όταν αποφάσισε το 66 Μ.Χ. να πραγματοποιήσει το έργο.

Οι εργασίες άρχισαν το 67 Μ.Χ. και από τις δυο άκρες ( Κορινθιακό – Σαρωνικό), και χρησιμοποιήθηκαν τότε χιλιάδες εργάτες.
Την έναρξη των εργασιών έκανε ο ίδιος ο αυτοκράτορας στις 28 Νοεμβρίου, δίδοντας το πρώτο χτύπημα στη γη του Ισθμού με χρυσή αξίνα.
Οι εργασίες εκσκαφής είχαν προχωρήσει σε μήκος 3.300 μ., σταμάτησαν όμως, όταν ο Νέρωνας αναγκάστηκε να γυρίσει στη Ρώμη για να αντιμετωπίσει την εξέγερση του στρατηγού Γάλβα.
Τελικά, με το θάνατο του Νέρωνα – που συνέβη λίγο μετά την επιστροφή του – το έργο εγκαταλείφθηκε.
Το πόσο σοβαρή και μελετημένη ήταν η προσπάθεια του Νέρωνα αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι κατά την οριστική διάνοιξη της διώρυγας, στους νεότερους χρόνους, βρέθηκαν 26 δοκιμαστικά πηγάδια βάθους 10 μέτρων το καθένα και διάφοροι τάφροι της εποχής του.

Μετά τον Νέρωνα, ο Ηρώδης ο Αττικός προσπάθησε να διανοίξει τη διώρυγα, αλλά οι προσπάθειες του, όσο και των Βυζαντινών αργότερα, σταμάτησαν αμέσως.
Μετά από αιώνες, οι Ενετοί προσπάθησαν να διανοίξουν τον ισθμό ξεκινώντας τις εκσκαφές του από τον Κορινθιακό αυτή τη φορά. Οι μεγάλες όμως δυσκολίες που συνάντησαν οδήγησαν σχεδόν αμέσως στη διακοπή των εργασιών.


Τα προκαταρκτικά της διόρυξης

Το τέλος της οθωμανικής κυριαρχίας βρήκε την Ελλάδα στο κατώφλι της Βιομηχανικής εποχής.

Οι συνθήκες για τη διόρυξη του Ισθμού ήταν πιο ευνοϊκές και ο κυβερνήτης Καποδίστριας, προβλέποντας τη μεγάλη σημασία που θα είχε γενικότερα για την ανάπτυξη της χώρας η κατασκευή της διώρυγας, ανέθεσε τη σχετική μελέτη σε ειδικό μηχανικό. Τo κονδύλι όμως των 40 εκατομμυρίων χρυσών φράγκων που σύμφωνα με τον προϋπολογισμό δαπάνης, κρίθηκε αναγκαίο για την εκτέλεση του έργου, δεν μπορούσε να εξευρεθεί από τη διεθνή χρηματαγορά, πολύ περισσότερο δε να διατεθεί από τον ελληνικό προϋπολογισμό.

Έτσι η προσπάθεια του κυβερνήτη Καποδίστρια εγκαταλείφθηκε.

Με την Βιομηχανική Επανάσταση του 19ου αιώνα και 2400 χρόνια από την εποχή του Τυράννου της Κορίνθου Περίανδρου, η Τεχνολογική εξέλιξη επέτρεψε την υλοποίηση της πανάρχαιας ιδέας διόρυξης του Ισθμού.
Η πραγματοποίηση του έργου κρίθηκε αναγκαία από την μελέτη των συνθηκών του διεθνούς εμπορίου και της ναυτιλίας στη Μεσόγειο. Έτσι άρχισε η προσπάθεια εξεύρεσης κεφαλαίων από τη διεθνή χρηματαγορά.
Η δια του Ισθμού οδός παρείχε δυο σημαντικά πλεονεκτήματα στην διεθνή ναυτιλία και κατ’ επέκταση στο διεθνές εμπόριο. Ασφάλεια και Οικονομία.
Η παράκαμψη των επικίνδυνων ακρωτηρίων Κάβο Μαλέα και Κάβο Ματαπά δεν θα μείωνε μόνο τους κινδύνους από ναυτικά ατυχήματα, αλλά και το κόστος μεταφοράς (ασφάλιστρα, καύσιμα, χρόνος).
Μετά από τη διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ (1869), η Κυβέρνηση Ζαΐμη, το Νοέμβριο του 1869, έλαβε την απόφαση τομής του Ισθμού και ψήφισε το νόμο της « περί διορύξεως του Ισθμού της Κορίνθου».
Με το νόμο αυτό είχε δικαίωμα η κυβέρνηση να παραχωρήσει σε εταιρεία η ιδιώτη το προνόμιο κατασκευής και εκμεταλλεύσεως της διώρυγας της Κορίνθου.
Τελικά το 1881 το ελληνικό δημόσιο κατακύρωσε το έργο στον στρατηγό Στέφανο Τύρρ μαζί με το προνόμιο εκμεταλλεύσεως της διώρυγας για 99 χρόνια.
Ο Τύρρ, ένα χρόνο μετά την κατακύρωση του έργου, συνέστησε ανώνυμο εταιρεία με την επωνυμία «Διεθνής Εταιρεία της θαλασσίου Διώρυγας της Κορίνθου».
Με τη σύμβαση αυτή και ύστερα από διάφορες τροποποιήσεις, οι διαστάσεις της διώρυγας καθορίστηκαν τελικά σε 22μ. πλάτος στον πυθμένα, 24 μ. στην επιφάνεια της θάλασσας και βάθος 8 μ.


Έναρξη εργασιών διορύξεως του Ισθμού

Η έναρξη των εργασιών έγινε στις 23.4.(5.5.) 1882.
Η μελέτη του έργου έγινε από τον Ούγγρο Β. Gerfer, αρχιμηχανικό της διώρυγας Φραγκίσκου στην Ουγγαρία, και ελέγχθηκε από τον μηχανικό Daujats, αρχιμηχανικό της διώρυγας του Σουέζ.
Για την τελική κατάληξη έγιναν μελέτες τριών χαράξεων.
Τελικά προκρίθηκε η χάραξη που είχε εφαρμόσει ο Νέρωνας σαν η πιο σωστή και οικονομική, σε μήκος 6.300 μ.
Ύστερα όμως από 8 χρόνια, το 1890, η εταιρεία αυτή διέκοψε τις εργασίες της – εξαιτίας της εξάντλησης όλων των κεφαλαίων της – και τελικά διαλύθηκε.
Τη συνέχιση του έργου ανέλαβε Ελληνική εταιρεία με την επωνυμία « Εταιρεία της Διώρυγας της Κορίνθου» υπό τον Α. Συγγρό, που ανέθεσε την εκτέλεση των εργασιών στην εργοληπτική εταιρεία του Α. Μάτσα, η οποία και αποπεράτωσε το έργο.

Αυτό το οικονομικό τόλμημα, αυτός ο τεχνικός άθλος με την χρησιμοποίηση 2.500 εργατών και των τελειότερων μηχανικών μέσων της εποχής πραγματοποιήθηκε μετά 11 χρόνια με εξόρυξη 12 εκατ. κυβικά χωμάτων.

Έτσι στις 25.7.(7.8.) 1893 έγιναν τα εγκαίνια με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια.



Εκτός από τα κρηπιδώματα, που στηρίζουν το υποθαλάσσιο τμήμα της διώρυγας, είχε γίνει επένδυση και των πρανών σε επιφάνεια 30.000 τετραγωνικών μέτρων.
Η διώρυγα κόβει σε ευθεία γραμμή τον Ισθμό της Κορίνθου, σε μήκος 6.346 μ. Το πλάτος της Διώρυγας στην επιφάνεια της θάλασσας είναι 24,6 μ. και στο βυθό της 21,3 μ., ενώ το βάθος της κυμαίνεται μεταξύ 7,50 έως 8 μ. Ο συνολικός όγκος των χωμάτων που εξορύχθηκαν για την κατασκευή της Διώρυγας έφθασε τα 12 εκατομμύρια κυβικά μέτρα.
Η γεωλογική σύσταση των πρανών της Διώρυγας είναι ανομοιόμορφη, με ποικιλία γεωλογικής συστάσεως εδαφών, που κόβονται από δεκάδες ρήγματα με κατεύθυνση από Ανατολών προς Δυσμάς και με οξεία γωνία σχετικά με τον άξονα της Διώρυγας. Αυτή η ιδιόμορφη γεωλογική σύσταση είχε σαν συνέπεια καταπτώσεις κατά καιρούς μεγάλων όγκων χωμάτων, με αποτέλεσμα να παραμείνει η Διώρυγα κλειστή για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Συνολικά, από την έναρξη λειτουργίας της μέχρι το 1940, οι διάφορες καταπτώσεις προκάλεσαν το κλείσιμο της Διώρυγας για διάστημα 4 χρόνων. Η σημαντικότερη από τις καταπτώσεις αυτές έγινε το 1923 οπότε κατέπεσε όγκος χωμάτων 41.000 κυβικών μέτρων- και κράτησε τη Διώρυγα κλειστή για 2 χρόνια.
Επίσης μεγάλη διακοπή της λειτουργίας της Διώρυγας έγινε το 1944 και οφείλεται σε ανατίναξη των πρανών που προκάλεσαν οι Γερμανοί φεύγοντας. Κατέπεσε τότε όγκος 60.000 κυβικών μέτρων χωμάτων, οι δε εργασίες εκφράξεως κράτησαν 5 χρόνια (1944-1949).Ας σημειωθεί ότι πριν από την ανατίναξη οι Γερμανοί έριξαν στη Διώρυγα σημαντικό αριθμό σιδηροδρομικών οχημάτων, για να δυσχεράνουν το έργο της έκφραξης, η οποία, όπως προαναφέρθηκε, διήρκεσε 5 χρόνια.
Η «Εταιρεία της Διώρυγας της Κορίνθου» εκμεταλλεύτηκε τη διώρυγα μέχρι το 1906, οπότε, από οικονομική αδυναμία, αναγκάστηκε να την εκποιήσει και, ύστερα από πλειστηριασμό, την ανέλαβε η Εθνική τράπεζα, που ίδρυσε την « Νέαν Ανώνυμον Εταιρείαν της διώρυγας της Κορίνθου».Από την 1η Νοεμβρίου 1980 η εκμετάλλευση της διώρυγας περιήλθε στο Ελληνικό δημόσιο, το οποίο συνέστησε Κρατική εταιρεία, με την επωνυμία « Ανώνυμος Εταιρεία Διώρυγας Κορίνθου».











Τον Ιανουάριο του 2001, του Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας πραγματοποίησε διεθνή διαγωνισμό για την ανάδειξη Παραχωρησιούχου ο οποίος θα αναλάμβανε, μέσω Σύμβασης Παραχώρησης, για χρονικό διάστημα τριάντα ετών, την άσκηση και εκμετάλλευση των Δικαιωμάτων της Διώρυγας Κορίνθου. Η Εταιρεία Sea Containers Services Ltd υπέγραψε στις 18.05.2001, μέσω της Περίανδρος Α.Ε., της Ελληνικής εταιρείας που ίδρυσε για το σκοπό αυτό, τη Σύμβαση Παραχώρησης για την εκμετάλλευση των δικαιωμάτων της Διώρυγας Κορίνθου με την Α.Ε.ΔΙ.Κ. Η Σύμβαση Παραχώρησης τέθηκε σε ισχύ την 10η Σεπτεμβρίου 2001 και από τότε η Περίανδρος Α.Ε. διαχειρίζεται τη Διώρυγα της Κορίνθου καθώς και την ακίνητη περιουσία αυτής.Ο αντικειμενικός στόχος της Περίανδρος Α.Ε. είναι η ανάπτυξη, μιας αναβαθμισμένης, στα παγκόσμια πρότυπα, θαλάσσιας οδού όσον αφορά τις τεχνικές εγκαταστάσεις, την διαθεσιμότητα και την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών, η οποία θα παρέχει ολοκληρωμένες, αξιόπιστες και αποτελεσματικές υπηρεσίες σε ανταγωνιστικές τιμές με απώτερο στόχο να καταστήσει τη Διώρυγα της Κορίνθου ένα πρότυπο κέντρο εξυπηρέτησης της παγκόσμιας ναυτιλίας

Σημασία της διώρυγας

Η Διώρυγα της Κορίνθου αποτελεί διεθνή κόμβο θαλάσσιων συγκοινωνιών και εξυπηρετεί πλοία όλων των εθνικοτήτων.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι κάθε χρόνο περνούν τη διώρυγα 12.000 πλοία 50 και πλέον διαφορετικών εθνικοτήτων.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΙΣΘΜΟΥ














ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

ΣΤΙΣ 02-06-2009 ΙΔΡΥΘΗΚΕ Η ΛΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ Σ.ΤΟΓΙΑΣ, Ο ΑΝΤ/ΡΧΟΣ Ε.ΔΗΜΑΣ ΚΑΙ Ο Σ.ΚΑΛΟΜΟΙΡΗΣ (ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΩΜ.ΠΩΛ. ΛΑΪΚΩΝ ΑΓΟΡΩΝ Ν.ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ)


ΙΔΡΥΣΗ ΛΑΪΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ


Ένα αίτημα πολλών ετών, των κατοίκων του Δήμου Σαρωνικού ήταν η ίδρυση Λαϊκής Αγοράς στο Δήμο μας . Με πρωτοβουλία του Δημάρχου Σαρωνικού κ. Σωκράτη Τόγια έγινε πραγματικότητα και σήμερα Τρίτη 02/06/09 ξεκίνησε τη λειτουργία της στα Λουτρά Ωραίας Ελένης.
Ποιο συγκεκριμένα, από 2-6-2009 έως 30-9-2009 και κάθε Τρίτη θα λειτουργεί Λαϊκή Αγορά , στον οικισμό Λουτρών Ωρ. Ελένης , στο Τμήμα του Επαρχιακού δρόμου από Λουτρά προς Γαλατάκι (αρχίζει μετά τη συμβολή του με την Εθνική οδό Ισθμού –Επιδαύρου και καταλήγει στην εκκλησία του Αγ. Κων/νου). Κατά τους χειμερινούς μήνες, η Λαϊκή Αγορά θα μεταφέρεται στα Αθίκια.
Με την δημιουργία της Λαϊκής Αγοράς μπορούν επιτέλους όλοι οι συμπολίτες μας να εξυπηρετούνται αγοράζοντας φρέσκα και παραδοσιακά προϊόντα σε πολύ καλές τιμές καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, στηρίζοντας τους ντόπιους παραγωγούς μας και συμβάλλοντας στην ανάπτυξη του τόπου μας.

ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ

loutra oraias elenis

Τα Λουτρά Ωραίας Ελένης είναι χωριό του Δ.δ. Γαλατακίου στο Δήμο Σαρωνικού του Νομού Κορινθίας. Έχουν 915 κατοίκους (2001).

Ιστορία

Μεχρι πριν τη δεκαετια του 90' η περιοχή ηταν γεμάτη βάλτους ή χωράφια των κατοίκων του Γαλατακίου.Στην κορύφη ενός λόφου μπόρει να δει κανείς τα ερείπια ενος ανεμόμυλου που χρησιμοποιήθηκε απο τους Γερμανούς ως πυροβολείο κατα τον Β'παγκόσμιο πόλεμο

Μετα το Κιάτο και την Ακράτα αναζητήθηκαν νεές απομωνομένες παραθαλάσσιες περιοχές για δημιουργία εξοχικών. Μια απο αυτές ήταν τα Λούτρα Ελένης.Αρχικά η κατοικίσιμη περιοχή ήταν κοντά στην παραλία όπου βρίσκονται τα ιαματικά λούτρα.Στα επόμενα χρόνια η κατοικισιμη περιοχή εξαπλωθηκε νοτιοανατολικά προς το χωριο Αλμύρη.Το όνομα πιθανόν προέρχεται απο τα ιαματικά λουτρά της περιοχής οπου πιστεύεται οτι έκανε το μπάνιο της η Ωραία Ελένη.

Πληθυσμος

Ο μονιμος πληθυσμος του χωριου είναι 951(2001)κάτοικοι.Το καλοκαίρι ο πληθυσμός τριπλασιάζεται λόγω των πολλών εξοχικών κατοικιών και του τουρισμού.Οι κάτοικοι είναι ως επι το πλείστον:

Έπισης υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός Αλβανών μεταναστών που έχει ενσωματωθεί με τα χρόνια στην κοινωνία του χωριού

Γεωγραφία

Το χωριό είναι παραθαλάσσιο και διαθέτει δυο παραλίες.Ωστοσο η περιοχή υψομετρικά μεγαλώνει μερικά μέτρα πέρα απο τη θάλασσα λογω της ύπαρξης ενός βουνού.Τα κτήματα απο ελαιόδεντρα σταδιακά παραχωρούν τη θέση τους σε εξοχικές κατοικίες μαγαζιά και ταβέρνες. Πλέον η παραθαλάσσια περιοχή διαθέτει ξενοδοχεία ταβέρνες και καφετέρειες.

Οικονομία

Η τοπική οικονομία βασίζεται στην αγροτική εκμετάλλευση και κυρίως στον τουρισμό.Η πλειονότητα των τουριστών είναι Έλληνες και κυρίως Αθηναίοι λόγω της εύκολης προσβασιμότητας(Απο τα Λουτρα περνάει ο μοναδικος παραλιακός δρόμος προς Επίδαυρο.Τα Λουτρά διαθέτουν επίσης ιαματικά λουτρά τα οποία ωστόσο προς το παρόν δεν είναι οικονομικώς εκμεταλλεύσιμα.Το χωριό όπως και η γύρω περιοχή έχει πρόβλημα λειψυνδρίας το οποίο επισεινώνεται το καλοκαίρι με την αύξηση των καταναλωτών.